کد مطلب:29577 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:111
با این همه، هنگامی كه رشدش به اعتدال رسید و قامتش به حدّ لازم رسید، از روی خودخواهی، از راه حق، رویگردان شد.[1]. 5375. امام علی علیه السلام: ای آفریده راستْ قامت، و ایجاد شده و پرورش یافته در تاریكیِ زهدان ها و پرده های روی هم! از رشته گِل آغاز شدی، و در قرارگاه امن، تا زمان معلوم و مدّت عمر قسمت شده، قرار گرفتی. در زمان جنینی، در شكم مادرت می جنبیدی. نه فراخوانی را می توانستی پاسخ گویی، و نه ندایی را می شنیدی. آن گاه از جایگاهت به دنیایی آورده شدی كه آن را ندیده بودی، و راه هایِ سودبَری را در آن، نمی شناختی. چه كسی تو را برای خوردن غذا از پستان مادر، راهنمایی كرد ؟ و به هنگام نیازمندی، به آنچه درخواست كردی و اراده نمودی، آشنایت كرد؟[2]. 5376. امام علی علیه السلام: [ اوست] آگاه بر رازهای دلِ مخفی كنندگان رازها... و آمیزشگاه نطفه پشت مردان.[3]. 5377. امام علی علیه السلام - درباره سخن خدای متعال: «وَ فِی أَنفُسِكُمْ أَفَلَا تُبْصِرُونَ؛[4] و در خود شما نشانه هاست. پس مگر نمی نگرید؟» -: راه بول و غائط [، از آن نشانه ها] است.[5].
5374. امام علی علیه السلام - از سخنرانی ای كه در آن، خلقت آدم علیه السلام را توصیف كرده -: این، همان است كه خدای عزّوجل آن را در تاریكیِ زهدان ها ایجاد كرد، و در پرده هایی - چون پرده هایی كه قلب را می پوشانند - از نطفه ای پُر آفرید... و آن گاه، دلی نگه دارنده، زبانی گوینده، و دیدگانی بیننده به او داد تا در حالی كه پند می گیرد، بفهمد، و رویگردان از بدی ها، خود را پاس دارد.